Εικόνες μου..

Να έχεις την ευκαιρία να νιώσεις - ανείπωτη χαρά - αγκαλιές που σου φέρνουν δάκρυα - στα μάτια - χάδια τρυφερά - μάτια να σε κοιτούν γλυκά - με αγάπη - τρυφερότητα - στοργή - και να γελάς - να είσαι πιο χαρούμενη απο τη χαρά - να τον αγκαλιάζεις με το βλέμμα - σου - όπου και να ειναι - και να το νιώθει - να μπορείς να τον φροντίσεις - και να το αισθάνεται - με ένα βλέμμα να στο γυρίζει πίσω - 1000 φορές - την ανάγκη - την αγάπη - το φως που σου χαρίζει - δεν είναι το "σ'αγαπώ" που ακούς - οχι - είναι που τ'ακούς έτσι - εκεί - τότε - όπως - είναι η αγκαλιά μέσα στη νύχτα που νιώθεις - το χέρι του να σε σκεπάζει - την ανάσα του στο λαιμό - τη ζεστασιά του - και να ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις να είναι το πρόσωπό του - και μετά - να φοράς το μπλουζάκι που ξέχασε - δυο μέρες - ναι - ολόκληρες - και να το συνδυάζεις με όλα - και να νομίζεις πως είναι πάνω σου - ακόμη - και συνέχεια - και να γελάς - να χαμογελάς - να λάμπει το πρόσωπο - να γελούν τα μάτια - να βγαίνει η φωνή πιο ήρεμη - πιο γλυκιά - και να νιώθεις καλά - ήρεμα - όμορφα - και να μην πιστεύει το μυαλό - την ομορφιά - που έζησες - μαζί - τι όμορφη λέξη - τι δύσκολη - μα πόσο όμορφη - Ναι - έτσι το λένε - ευτυχία.

Την εικόνα δε θυμάμαι που τη βρήκα. Ας με συγχωρέσει ο κάτοχός της για τον "δανεισμό"..

"Σ'εχω ώρες ώρες, μα το Θεό
τόσο πολύ ανάγκη,
που τρέχουν απ΄τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη"

Άνοιξες πάλι και μπήκες – χθες βράδυ – στην ψυχή – μου – σου – και μύρισε ο τόπος άνοιξη – και φώτισαν τα μάτια – που σκοτεινά ήταν και σφαλιστά – κι ανάσανα – ανάσανες μαζί κι εσύ – μέσα στις λέξεις – και από αυτές – μέσα – κάποια στιγμή - εικόνα που δεν ταίριαζε σε κανέναν μας – λέξεις κενές και λέξεις γεμάτες – μα βλέμμα – βλέμματα – γεμάτα - μ’αγαπάς – το ξέρω – κι εγώ – πάνω σου – μέσα σου – να μου μιλάς – σαν οινόπνευμα – να με τσούξει αλλά να καθαρίσει – και η μόλυνση να παραμένει – εκεί σε μια γωνίτσα της πληγής – ήσουν εδώ όμως - και μου άπλωσες το χέρι και εγώ το πιασα - το ξανάδεσα μαζί με το δικό μου - λάθος - σωστό - δεν ξέρω - δεν θέλω να μάθω - ξέρω μόνο πως – χθες βράδυ – ήσουν εδώ κι ανάσανα..

Ακατάληπτο...

Ξυπνάω από ένα βαθύ λήθαργο – έτσι νιώθω – μόλις ξάπλωσε ο ήλιος – μέρες της Άνοιξης οι πρώτες – με το πακέτο τα τσιγάρα στο χέρι – αναπτήρα για φωτιά – η άλλη της ψυχής δε φτάνει – αυτή που μ’άναψες – αυτή με καίει μα δε μ’ανάβει – τραβάω βαθιά ρουφηξιά – τόσο που να μπει μέσα μου και να με κάψει κι αυτή μαζί με την άλλη – μια υγρασία έχει τυλίξει τα πάντα – σταγόνες υγρασίας αγκαλιάζουν το σβέρκο μου – κι εκεί λίγο πιο κάτω το τατουάζ με το όνομά σου – να σε θυμάμαι πάντα – σαν πληγή να σε έχω πάνω μου – να σ’ανασαίνω κάθε φορά που το κοιτώ – κι ας μην είσαι εδώ – ποτέ δεν ήσουν άλλωστε – σε ονειρεύτηκα νομίζω κάποιες φορές – κι άλλη ρουφηξιά – ακόμη πιο βαθιά – είσαι ακόμη εδώ – κλέβω στιγμές – κλέβω λόγια σου και τα κάνω δικά μου – παράνοια είσαι – η δική μου – γελάω μόνη – γελάω και καπνίζω – κι άλλο τσιγάρο – κι άλλο πάνω στο άλλο – σέρνω τον εαυτό μου να μη σε θυμάται – ακούω το γέλιο σου στ’αυτί μου μια νύχτα σε δανεικό κρεβάτι – μια δανεική νύχτα – εσύ στο τίποτα – στο πουθενά εγώ – νιώθω το σώμα σου να παίρνει το σχήμα του δικού μου – για να εφάπτεται – να νιώθει – να γίνεται – φωτιά ο ουρανός – τόσους μήνες τώρα – παρανοϊκούς – εφιάλτες και χαρά αγκαλιασμένοι – ένα ζευγάρι – κρασί κόκκινο πάντα – ένα ποτήρι πάντα μόνο του να με περιμένει – μια γουλιά είμαστε – εμείς οι δυο μαζί – σκοτεινιάζει – δεν μ’αρέσει το σκοτάδι – μου θυμίζει εσένα – ξεχνάω – θυμάμαι – και τα κάνω και τα δυο με την ίδια ευκολία – κι έχω ένα ζευγάρι καστανά μάτια καρφωμένα μέσα μου σαν πυρωμένο σίδερο.

Τελευταία Απουσία

Έπεσα μέσα σου και χάθηκα. Δαιδαλώδεις όμως οι διάδρομοι της ψυχής σου και δεν ειχα μίτο. Δεν φαντάστηκα πως θα μου χρειαζόταν.. Πόσο λάθος έκανα. Όσο περπατούσα μέσα τους τόσο χανόμουν. Πάντα με την ελπίδα ότι ίσως και να έφτανα στην ψυχή σου συνέχισα να πηγαίνω. Και ο ένας λάθος διάδρομος ακολουθούσε τον άλλο. Η κάθε λάθος στροφή με έφερνε πιο μακριά από την ψυχή που ποθούσα να βρω. Εγώ μπαίνοντας ακούμπησα την δική μου στα χέρια σου. Εσύ ούτε καν έκανες τον κόπο να μου δείξεις ένα δρόμο για να βρω τη δική σου. Όχι μονοπάτι, δεν ήθελα να πάω πιο γρήγορα. Ένα δρόμο ήθελα. Ουτε καν βατό.

Kάποια πράγματα στη ζωή πρέπει να μπορείς να τα κάνεις.. Κι εγω μπορώ.

Κοιτάς μακριά...

Forget and DONT forgive

Κάντε μου ενα forget party. Πως λέμε shower party, μασκέ party (που ειναι και επίκαιρο). Εγώ θέλω ενα forget party.Να έχει φίλους, να εχει dvd, να εχει σοκολατάκια, champagne truffles, να έχει fondue τυριού, Veuve clicot, χαμόγελα και αγκαλιές. Πολλές αγκαλιές. Και ειδικά μια που δε μπορεί να λείπει. (Αθηνάάάάάάάά).

Να ξεχάσω. Να ξεχάσω πως μεγαλώνω. Να σκεφτώ πως αυτές οι ρυτίδες που ειδα το πρωι στον καθρέφτη δεν ηταν δικές μου. Να σκεφτώ πως οι άνθρωποι που με πλησιάζουν ειναι ανιδιοτελεις και δεν κοιτάνε πίσω απο την πλάτη μου. Να φανταστώ πως αυτή η ζωή είναι δική μου και θα την κάνω ότι θέλω. Να ξεχάσω τι μου είπες. Να ξεχάσω τι δεν σου ειπα. Να σταματήσω να ξυπνάω ιδρωμένη στον ύπνο μου για πράγματα που δεν έκανα. Να ξεχάσω πως «...σπίτι σου είναι εκεί που νιώθεις σπίτι σου. Εγώ ακόμη ψάχνω» που λέει και η Holy Golightly. Να ξεχάσω να συγχωρώ αυτούς που δεν τους πρέπει.